ღებინების ზოგადი მიზეზები:

• გაუვალობა;
• სეპტიცემია;
• პილოროსტენოზი;
• ალერგია;
• კუჭის სტრესული წყლული;
• თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობა.

პირველადი ღებინებები -გამოწვეული კუჭ-ნაწლავის პათოლოგიით:

• გასტრო-ეზოფაგალური რეფლუქსი;
  
• საყლაპავის ახალაზია;
  
• პილოროსპაზმი;
  
• მწვავე გასტრიტი;
  
• მეტეორიზმი;
  
• ღებინების ორგანული ფორმები (თანდაყოლილი მანკები).
  

მეორადი ღებინებები - გამოწვეული სხვა ორგანოების პათოლოგიით :

• ინფექციები;
  
• ცერებრალური პათოლოგი ადამახასიათებელი სიმპტომებით: მონოტონური სუსტი ტირილი, დიდი ყიფლიბანდი დაჭიმული და ამობურცულია, ჰიპერაგზნებადობა, დათრგუნვა, მოძრაობითი დარღვევები, კრუნჩხვითი სინდრომი, კუნთთა ჰიპო- ან ჰიპერტონია, ციანოზის შეტევები.
  
• ცვლითი დარღვევები (ადრენოგენიტალური სინდრომის მარილდამკარგავი ფორმა - პოლიურია, ჰიპონატრიემია, ჰიპერკალიემია; ლაქტოზური თანდაყოლილი უკმარისობა; გალაქტოზემია - ღებინება, გახანგრძლივებული სიყვითლე, ჰეპატომეგალია, მეორადი ინფექციები.).
  
• ამინომჟავების ცვლის თანდაყოლილი დაავადებები საერთო კლინიკური გამოვლინებებით: ცნს-სდათრგუნვა, კუნთთა ჰიპო- ან ჰიპერტონია, რესპირატორული დარღვევები, აციდოზი/კეტოაციდოზი, შარდის თავისებური სუნი.
  
• თირკმლების თანდაყოლილი პათოლოგია (პოლიკისტოზი, ჰიდრონეფროზი).
  

ტრანზიტორული ღებინება - აღინიშნება ორთოპედიული მკურნალობის პროცესში, თაბაშირის დადებისას.