წყლის ჭარბი კარკვის გზები:

• ჰიპერვენტილაციისას (მეტაბოლური აციდოზი, ცენტრალური სტიმულაცია, ჰიპერტერმია, ფილტვების ინფექციური დაზიანება);
• კანის მეშვეობით (ჰიპერთერმია, გარემოს მაღალი ტემპერატურა, თირეოტოქსიკოზი, დამწვრობები, ექსფოლიატური დერმატიტი);
• თირკმლების მეშვეობით (უშაქრო დიაბეტი, თანდაყოლილი ნეფროგენული უშაქრო დიაბეტი (პოლიურია, პოლიდიფსია, ღებინება, შეკრულობა, რეკურენტული ფებრილური ეპიზოდები));
• კუჭ-ნაწლავის მეშვეობით (ღებინებები, დიარეა (სეკრეტორული, ოსმოსური).
  

„სუფთა წყლის“ კარგვა

     ამ შემთხვევაში ხდება უჯრედშიდა და უჯრედგარე წყლის კარგვა, ე.წ. წყლის სექტორალური კარგვა: 2/3 იკარგება უჯრედშიდა სექტორიდან, 1/3 უჯრედგარე სექტორიდან, არადიფუნდირებადი ნივთიერებების კონცენტრაცია თითქმის არ იცვლება. მიუხედავად წყლის დიდი რაოდენობით დანაკარგისა, იშვიათია არტერიული ჰიპოტენზია და ვოლემიური შოკი, რადგანაც სისხლძარღვებში მოძრავი წყლის რაოდენობა კლებულობს მხოლოდ 1/12 ნაწილით.